در علوم رایانه، به هر وسیله که توانایی نگهداری اطلاعات را داشته باشد، حافظه می گویند. حافظه یکی از قسمت های ضروری و اساسی یک رایانه به شمار می رود. همان طور که انسان برای نگهداری اطلاعات مورد نیاز خود علاوه بر حافظه درونی خویش از ابزارهای گوناگون دیگری همانند کاغذ، تخته سیاه، نوار ضبط صوت، نوار ویدئو و ... استفاده می کند رایانه هم می تواند از انواع گوناگون حافظه استفاده کند. به طور کلی دو نوع حافظه داریم:
حافظه اصلی که به آن «حافظه اولیه» یا «حافظه درونی» نیز می گویند.
حافظه جانبی که به آن «حافظه ثانویه» یا «حافظه کمکی» نیز می گویند.
کلیه دستورالعمل ها و داده ها، برای این که مورد اجرا و پردازش قرار گیرند، نخست باید به حافظه اصلی رایانه منتقل گردند و نتایج پردازش نیز به آنجا فرستاده شود. حافظه اصلی رایانه از جنس نیمه رسانا (الکترونیکی) است و در نتیجه، سرعت دسترسی به اطلاعات موجود در آن ها در مقایسه با انواع حافظه جانبی که به صورت مکانیکی کار می کنند مانند دیسک سخت، دیسک گردان، و لوح فشرده بالاست و قیمت آن نیز گران تر است اما در مقابل حافظه هایی، که به پردازنده نزدیکتر هستند و از ظرفیت کمتری برخوردارند مانند ثبات (به انگلیسی: Processor Registers) و حافظه نهان سی پی یو (به انگلیسی:Cache) گرانتر و از سرعت دسترسی بالاتری بهره می برند.
حافظه های اصلی نیز به دو دسته تبدیل می شوند:
همان طور که از نام این حافظه پیداست، پردازنده می تواند هم در این نوع حافظه بنویسد و هم از آن ها بخواند. به طور کلی، برنامه ها (به انگلیسی: Codes)، دستورالعمل ها (به انگلیسی: Instructions)، و داده هایی (به انگلیسی: Data) در این حافظه قرار می گیرند که پردازشگر بخواهد بر روی آن ها کاری انجام دهد. به این نوع حافظه ها، حافظه فَرّار نیز می گویند زیرا با قطع برق، محتویات آن ها از بین می رود. RAMها غالباً دو نوع اند:
حافظه اصلی که به آن «حافظه اولیه» یا «حافظه درونی» نیز می گویند.
حافظه جانبی که به آن «حافظه ثانویه» یا «حافظه کمکی» نیز می گویند.
کلیه دستورالعمل ها و داده ها، برای این که مورد اجرا و پردازش قرار گیرند، نخست باید به حافظه اصلی رایانه منتقل گردند و نتایج پردازش نیز به آنجا فرستاده شود. حافظه اصلی رایانه از جنس نیمه رسانا (الکترونیکی) است و در نتیجه، سرعت دسترسی به اطلاعات موجود در آن ها در مقایسه با انواع حافظه جانبی که به صورت مکانیکی کار می کنند مانند دیسک سخت، دیسک گردان، و لوح فشرده بالاست و قیمت آن نیز گران تر است اما در مقابل حافظه هایی، که به پردازنده نزدیکتر هستند و از ظرفیت کمتری برخوردارند مانند ثبات (به انگلیسی: Processor Registers) و حافظه نهان سی پی یو (به انگلیسی:Cache) گرانتر و از سرعت دسترسی بالاتری بهره می برند.
حافظه های اصلی نیز به دو دسته تبدیل می شوند:
همان طور که از نام این حافظه پیداست، پردازنده می تواند هم در این نوع حافظه بنویسد و هم از آن ها بخواند. به طور کلی، برنامه ها (به انگلیسی: Codes)، دستورالعمل ها (به انگلیسی: Instructions)، و داده هایی (به انگلیسی: Data) در این حافظه قرار می گیرند که پردازشگر بخواهد بر روی آن ها کاری انجام دهد. به این نوع حافظه ها، حافظه فَرّار نیز می گویند زیرا با قطع برق، محتویات آن ها از بین می رود. RAMها غالباً دو نوع اند:
wiki: حافظه رایانه