خانیکوف، نیکُلای (۱۸۲۲ـ ۱۸۷۸)(Khanykof, Nikolai)
خاورشناس، جغرافیادان و نژادشناس روسی. در روسیه و فرانسه درس خواند. در ادارۀ امور آسیایی وزارت امور خارجه روسیه زبان های شرقی را آموخت و در همان جا به کار پرداخت. نخستین آشنایی عملی او با آسیا به سبب حضور در لشکرکشی به خان نشین خیوه بود (۱۸۴۰) و نخستین کتاب خود را با نام تشریح خان نشین بخارا (۱۸۴۳) نوشت. سرکنسول روسیه در تبریز (۱۸۵۴ـ۱۸۵۷) و رئیس گروه اعزامی روسیه به خراسان (۱۸۵۸ـ۱۸۵۹) بود. پس از بازنشستگی، در پاریس سکونت گزید (۱۸۶۶). بیشتر کارهایش در پاریس انتشار یافت، اما ترجمۀ روسی برخی از آن ها نیز در روسیه منتشر شده است. از دیگر آثارش: ترجمۀ احکام مسلمانان دربارۀ جنگ (۱۸۴۶)؛ دربارۀ مراد و مرید (۱۸۴۷)؛ اقلیم تفلیس (تفلیس، ۱۸۴۷)؛ یادداشت های قسمت امور قفقاز در انجمن جغرافیایی روسیه (۱۸۵۳)؛ کتاب گروه اعزامی به خراسان (پاریس، ۱۸۶۱)؛ یادداشت های مردم شناسی ایران (پاریس، ۱۸۶۶).
خاورشناس، جغرافیادان و نژادشناس روسی. در روسیه و فرانسه درس خواند. در ادارۀ امور آسیایی وزارت امور خارجه روسیه زبان های شرقی را آموخت و در همان جا به کار پرداخت. نخستین آشنایی عملی او با آسیا به سبب حضور در لشکرکشی به خان نشین خیوه بود (۱۸۴۰) و نخستین کتاب خود را با نام تشریح خان نشین بخارا (۱۸۴۳) نوشت. سرکنسول روسیه در تبریز (۱۸۵۴ـ۱۸۵۷) و رئیس گروه اعزامی روسیه به خراسان (۱۸۵۸ـ۱۸۵۹) بود. پس از بازنشستگی، در پاریس سکونت گزید (۱۸۶۶). بیشتر کارهایش در پاریس انتشار یافت، اما ترجمۀ روسی برخی از آن ها نیز در روسیه منتشر شده است. از دیگر آثارش: ترجمۀ احکام مسلمانان دربارۀ جنگ (۱۸۴۶)؛ دربارۀ مراد و مرید (۱۸۴۷)؛ اقلیم تفلیس (تفلیس، ۱۸۴۷)؛ یادداشت های قسمت امور قفقاز در انجمن جغرافیایی روسیه (۱۸۵۳)؛ کتاب گروه اعزامی به خراسان (پاریس، ۱۸۶۱)؛ یادداشت های مردم شناسی ایران (پاریس، ۱۸۶۶).
wikijoo: خانیکوف،_نیکلای_(۱۸۲۲ـ_۱۸۷۸)