حزب فدرالیست

حزب فدرالیست (یا حزب فدرال) یک حزب سیاسی آمریکا از ۱۷۹۲ تا سال ۱۸۱۶ بود. فدرالیست های دولت فدرال تا ۱۸۰۱ صاحب قدرت بودند. این حزب اولین حزب ایالات متحده آمریکا بود.
این حزب به وسیلهٔ الکساندر همیلتون، در طول دورهٔ اول ریاست جمهوری جورج واشینگتن ساخته شده است.این حزب با حزب دموکرات و جمهوری خواه مخالف بود.
تنها طرفداران دولت فدرال، در بین رئیس جمهوران ایالات متحده، جان آدامز (دومین رئیس جمهور آمریکا) بود. اگرچه جورج واشینگتن (اولین رئیس جمهور آمریکا) به طور گسترده نسبت به این برنامهٔ حزب فدرالیست متعهد بود، اما او در طول ریاست جمهوریش خود را مستقل باقی نگه داشت. این حزب مخالف جنگِ سال ۱۸۱۲ بود و پس از جنگ، نفوذش کاهش یافت. این حزب خواستار تشکیل دولتی قوی ازنظر مالی و ملی گرا بود.
با شروع دولت جدید بر اساس قانون اساسی، رئیس جمهور جورج واشینگتن الکساندر همیلتون، به دفتر وزیر خزانه داری منصوب کرد. همیلتون می خواست یک دولت ملی بااعتبار مالی قوی ایجاد کند.همیلتون با سال ۱۷۹۰ شروع به ساخت یک ائتلاف در سراسر کشور کرد. این ائتلاف شامل عوامل خزانه داری، بازرگانان و بانکداران بود.

حزب فِدِرالیسْت (Federalist (USA))
فدرالیست ها در تاریخ امریکا کسانی بودند که از تصویب قانون اساسی امریکا ۱۷۸۷ـ ۱۷۸۸ به جای مواد ائتلاف حمایت کردند. فدرالیست ها در زمان دو تن از نخستین رئیس جمهورها، جورج واشینگتن و جان اَدامز (۱۷۸۹ـ۱۸۰۱)، عملاً حزب حاکم بودند و قوانینی برای تقویت حکومت نوپای فدرال تصویب کردند. اَلگزاندر همیلتون رهبر حزب فدرالیست بود. از ۱۸۰۱ به بعد، جمهوری خواهان جفرسونی بیشتر سیاست های حزب را دنبال کردند؛ علاوه بر این امر، مخالفت با جنگ ۱۸۱۲ و شکست در جلب آرای جدید در غرب، سبب زوال حزب شد. فدرالیست ها شهرنشین، تحصیل کرده، محافظه کار، و طرفدار صلح دوباره با بریتانیا بودند. آنان نظام قضایی و سرزمینی فدرال را پدید آوردند؛ بر مشروبات الکلی مالیات بستند؛ نخستین بانک ایالات متحده را تأسیس کردند؛ برای توسعۀ صنایع و کشاورزی تعرفۀ حمایتی به اجرا گذاشتند؛ و خدمات پُست را راه اندازی کردند.