اسطرلاب گر. [ اُ طُ گ َ] ( ص مرکب ) آنکه اسطرلاب سازد : کجا اسطرلابگر عاجز شود از جهت تنگ شدنشان. ( التفهیم بیرونی ).
اسطرلاب گر
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
۱. کسی که اسطرلاب می سازد.
۲. آن که با اسطرلاب کار می کند، منجم.
۲. آن که با اسطرلاب کار می کند، منجم.
کلمات دیگر: