اتلاف هر چیزی که نتوان دوباره آن را بدست آورد مانند چارپای گم شده آنکه راه خود را گم کند
یوا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
یوا. [ ی َ ] ( اِ ) اتلاف هر چیزی که نتوان دوباره آن را به دست آورد، مانند چارپای گم شده. || آنکه راه خود را گم کند. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً در هر دو معنی دگرگون شده ٔ«ویدا» ست. ( یادداشت لغت نامه ). رجوع به ویدا شود.
- یوا شدن ؛ گم شدن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ویدا شدن شود.
- یوا کردن ؛ گم کردن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ویدا کردن شود.
- یوا شدن ؛ گم شدن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ویدا شدن شود.
- یوا کردن ؛ گم کردن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ویدا کردن شود.
کلمات دیگر: