پیوره

پیوره (pyorrhea) یا پیرادندان آماس (Periodontitis) یا بیماری بافت های اطراف دندان، این بیماری عفونتی است در ناحیه لثه ها و سایر نسوج نگه دارنده دندان. از پای دندان ها خونابه می آید و دهان بد بو و عفونی می شود.شیوع پیوره که نوع جدی تری از بیماری لثه است با افزایش سن بیشتر می شود. نزدیک به ۵۰ درصد بالغین بالای ۴۵ سال به نوعی به این بیماری مبتلا هستند.
دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
پایگاه اطلاع رسانی سلامت ایرانیان http://www.salamatiran.com/
در تعریف علمی، پیوره التهاب بافت های پیرادندانی است که منجر به ویرانش رباط های پیرادندانی و استخوان آرکی در ناحیه مبتلا، می شود.
پیوره پیشرفته می تواند به لق شدن و حتی افتادن دندان ها منجر شود. مهم ترین علامت پیوره، ورم لثه هاست که باعث می شود لثه ها به راحتی دچار خون ریزی شوند؛ به ویژه موقع مسواک زدن یا کشیدن نخ دندان. سایر علایم و نشانه های آن نیز عبارتند از: بوی تعفن دهان، نرم و حساس شدن لثه ها، تجمع چرک در خط لثه (جایی که لثه همچون گریبانی دندان را دربرمی گیرد)، چین و چروک خوردن لثه در فاصله ای دورتر از دندان، لق شدن دندان و تغییراتی در نحوه استقرار دندان.علت پیوره مانند پوسیدگی دندان، پلاک های دندانی است. وقتی پلاک در خط لثه تجمع پیدا می کند باعث تحریک لثه و حساس شدن آن می شود که گاهی خون ریزی هم پیدا می کند. به این حالت ژنژیویت یا التهاب لثه می گویند.
اگر این پلاک ها را هر روز با مسواک یا نخ دندان پاک نکنید به مرور سفت تر شده و ماده ای غیرقابل برداشت به نام جرم (رسوب دندانی) ایجاد می کند. در صورتی که پلاک و جرم به زیر خط لثه گسترش پیدا کند، بیماری مزمن خواهد شد. با تحریک مزمن باکتریایی، نسج لثه به تدریج از دندان ها جدا می شود و حفره هایی ایجاد می شود که در آنجا چرک تجمع پیدا می کند.