پیکانی

( صفت ) ۱- منسوب به پیکان . ۲- نوعی از لعل بر شکل و هیات پیکان : درون پرد. گل غنچه بین که میسازد ز بهر دید. خصم تو لعل پیکانی . ( حافظ قزوینی ) ۳- نوعی فیروزه. ۴- نوعی نوشا در بر شکل و هیات پیکان : گر سرمه کشد روزی بر چشم حسود او هر ذر. آن گردد نوشا در پیکانی . ( سیف اسفرنگی ) ۵ - نوعی لاله . ۶ - قسمی انگور.

( ~. ) (ص نسب . ) نوعی از لعل به شکل پیکان .

پیکانی. [ پ َ / پ ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به پیکان. || نوعی از لعل و یاقوت و الماس و بعضی فیروزه نوشته اند. ( آنندراج ). نوعی از لعل فیروزه.و آنرا لعل پیکانی و فیروزه پیکانی گویند. ( برهان ). جنسی از لعل و قسمی از یاقوت. ( غیاث ) :
بخون ساده ماند اشک و خاک سوده دارد رخ
مگر رخ لعل پیکان است و اشکم لعل پیکانی.ز تاب خشم تو پیکانهای لعل شود
بچشم خصم تو در لعلهای پیکانی.جزع سرمست تو درخون دل من هر زمان
نوک تیر غمزه را چون لعل پیکانی کند. || نوعی از گل و لاله. ( آنندراج ). || جنسی از نوشادر است که برشکل و هیأت پیکان واقع میشود و آنرا نوشادر پیکانی گویند. ( برهان ) :
گر سرمه کشد روزی در چشم حسود او
هر ذره آن گردد نوشادر پیکانی.|| قسمی انگور.

ویژگی نوعی لعل و فیروزه، به شکل پیکان.

{sagittate} [زیست شناسی- علوم گیاهی] ویژگی بخش یا اندامی سه گوش شبیه به سر پیکان با تورفتگی عمیق در قاعده که لَپ های آن به طرف خارج متمایل نباشد متـ . پیکانی شکل sagittiform, arrow-shaped