مزبق

(مُ زَ بَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) زیبق اندوده ، جیوه مالیده .

مزبق. [ م ُ زَب ْ ب َ ]( ع ص ) مطلی به جیوه. سیم مزبق ، نقره اندوده به جیوه. مزأبق. رجوع به مزأبق شود. || مجازاًآدم ریاکار و دورو. ( یادداشت لغت نامه ) :
رفت و رنگ زمانه پیش آورد
تا کشد خواجه مزبق را.