خشوک

( صفت ) فرزند نا مشروع حرامزاده ولد الزنا .

(خُ ) (ص . ) فرزند نامشروع ، حرامزاده .

خشوک. [ خ ُ / خ َ ] ( اِ ) حرام زاده. ( از برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ) ( از شرفنامه منیری ). لقیطه. ( شرفنامه منیری ). ولدالزنا. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
ایا بلایه اگر کار کرد پنهان بود
کنون توانی باری خشوک پنهان کرد.تا فراوان شود تجربت جان و تنم
کاین خشوکان را جز شمس قمر نیست ابی.هر که بد اصل یا خشوک بود
فتنه زاید چو با ملوک بود.گفته من حلال زاده طبع
نبوم مر خشوک را پازاج.ای نیم حلالزاده و نیم خشوک.ای همچو مهین مار بدآویز خشوک.گر فلک نقص علم زاد چه شد
از بلایه چه زاد غیر خشوک.در وجود ما هزاران گرگ و خوک
صالح و ناصالح و خوب و خشوک.

حرا م زاده، ولدالزنا: ایا بلایه اگر کار کرد پنهان بود / کنون توانی باری خشوک پنهان کرد (منجیک: شاعران بی دیوان: ۲۲۲ )، در وجود ما هزاران گرگ و خوک / صالح و ناصالح و خوب و خشوک (مولوی: ۲۳۶۰ ).