یورتگه. [ گ َه ْ ]( اِ مرکب ) جای بودن و خانه. ( آنندراج ) :
لیک اگر یورتگه ز عز سازند
هم از او خرگهیت پردازند.
یورتگه نزدیک آن دز برگزید.
لیک اگر یورتگه ز عز سازند
هم از او خرگهیت پردازند.
سنایی.
از پناه حق حصاری به ندیدیورتگه نزدیک آن دز برگزید.
مولوی.
|| بعضی به معنی جای و چوکی نوشته. ( از آنندراج ). و رجوع به یورت و یورد شود.