سینجر

اخگر، پارهای از آتش، شراره
( اسم ) پاره آتش اخگر : سینجر چو باران زرین چکان نگون ابر بارنده از آسمان . ( فردوسی ) توضیح در فهرست ولف این کلمه ضبط شده و به فرهنگ شاهنامه عبدالقادر در نمره ۱۴۱٠ ارجاع گردیده . این بیت در نسخ معتبر شاهنامه نیامده .

(سَ یَ جُ ) (اِ. ) پارة آتش ، اخگر.

سینجر. [ س َ ی َ ج ُ ] ( اِ ) اخگر و پاره های آتش باشد و شراره آتش را نیز گویند. ( برهان ). شراره آتش و اکثر صاحب فرهنگان نوشته اند که پاره های آتش باشد و آنرا اخگر و لخجه و لخشه نیز نامند. ( جهانگیری ). شراره و آتش پاره ها. ( فرهنگ رشیدی ) ( آنندراج ) :
سینجر چو باران زرین چکان
نگون ابر بارید بر آسمان.

اخگر، پارۀ آتش، شراره: سینجر چو باران زرین چکان / نگون ابر بارنده از آسمان (فردوسی: لغت نامه: سینجر ).