(مَ رَّ ) [ ع . ابومرة ] ( اِ. ) ابلیس ، شیطان .
بومره
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
بومره. [ م ُرْ رَ] ( اِخ ) کنیت ابلیس. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
وین گاوان را بسوی او خواندن
این است همیشه کار بومره.
درس که دهد پارسی بومره را.
وین گاوان را بسوی او خواندن
این است همیشه کار بومره.
ناصرخسرو.
بار که نهد در جهان خر کره رادرس که دهد پارسی بومره را.
مولوی.
رجوع به ابومره شود.فرهنگ عمید
ابلیس، شیطان، کنیۀ شیطان.
کلمات دیگر: