( اسم ) پارچه ای بوده که آب در آن کم سرایت میکرده .
بگرس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بگرس. [ ب َ رَ ] ( اِ )نوعی از سقرلات خوب که کلاه بارانی از آن سازند و آب در آن کم سرایت کند و به روغن چرب نشود :
بارگاه طرب باده پرستان ابر است
شفق بگرس بارانی مستان ابر است.
بارگاه طرب باده پرستان ابر است
شفق بگرس بارانی مستان ابر است.
زکی ندیم ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
نوعی پارچه که از آن کلاه و لباس بارانی می دوخته اند، نوعی سقرلات.
دانشنامه عمومی
بگیرش
کلمات دیگر: