( هزاءة ) هزاءة. [ هَُ ءَ ] ( ع ص ) آنکه بر مردم فسوس و خنده کند. || آنکه بر وی فسوس و ریشخند کنند. ( منتهی الارب ). که از آن بخندند. ( اقرب الموارد ).
هزاءة. [ هَُ زَ ءَ ] ( ع ص ) که به مردم فسوس و خنده کند. ( از اقرب الموارد ).
هزاءة. [ هَُ زَ ءَ ] ( ع ص ) که به مردم فسوس و خنده کند. ( از اقرب الموارد ).