( صفت ) شوخ چشم بیحیا .
دردو
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(دِ دُ ) (ص . ) (عا. ) شوخ چشم ، بی حیا.
لغت نامه دهخدا
دردو. [ دِ دَ / دُ ] ( ص ) در تداول خانگی ، زنی یا دختری سخت بی شرم و ستیزه کار. زنی یا دختری که در حضور بزرگتران از خویش سخن گوید و در هر سخن پیشی جوید. زنی سخت بدخوی و بی شرم. زنی زبان آور و سلیطه. زنی سخت بی شرم در گفتار. دختری بی شرم. بی حیا. کولی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). سیت سماقی. آپاردی. حراف. سر و زبان دار. زرنگ. ناقلا. ( فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده ).
واژه نامه بختیاریکا
( دِر دُو ) ( تم ) ؛ کاه و دانه
کلمات دیگر: