الارا

آلارا. آلارا یا ALARA یک اصل و یک واژهٔ اختصار یافته در مهندسی هسته ای، رادیوبیولوژی و فیزیک بهداشت است.
ALARA مخفف As Low As Reasonably Achievable می باشد (آنقدر کم که منطقا دست یافتنی باشد)، و مفهوم «هر چه کمتر موجه شدنی»، و لذا معنی عوامل اجتماعی و اقتصادی که باید برای حفاظت در برابر تشعشع مد نظر قرار گیرند را میرساند.
این اصطلاح مشابه با اصل بهینه سازی حفاظت مورد استفاده بوسیله کمیسیون بین المللی محافظت از تشعشع (ICRP) می باشد.

اِلارا (Elara)
در اخترشناسی، قمر کوچک سیارۀ مشتری، و دوازدهمین قمر شناخته شده از سمت این سیاره. حدوداً هر ۲۶۰ روز زمینی یک بار و در ارتفاع۱۱.۷میلیون کیلومتری سیارۀ مشتری را دور می زند. مدار این سیاره بیضی شکل است، و حدود ۲۷ درجه نسبت به استوای مشتری تمایل دارد. تصور می شود که اِلارا شکلی غیرعادی داشته باشد، اما قطر آن را حدود ۷۶ کیلومتر برآورد کرده اند. هیچ فضاپیمایی تاکنون به اِلارا نرسیده و از این رو هنوز از نزدیک بررسی نشده است. از ساختار درونی یا ترکیب آن چندان اطلاعی در دست نیست، ولی چگالی آن نشان می دهد که بیشتر از سنگ تشکیل شده است. اِلارا بیرونی ترین قمر از میان چهار قمر با چگالی مشابه است که در مدارهای مشابهی بر گرد مشتری می گردند. این چهار قمر را قمرهای الف می نامند، زیرا نام آن ها به الف ختم می شود. اخترشناسان این نظر را مطرح می کنند که قمرهای الف در ابتدا سیارکی منفرد بوده اند که حدود ۴میلیارد سال قبل، بر گرد خورشید گردش می کرده است. این سیارک هنگام عبور از میان اَبرِ متراکمی از غبار که مشتری را احاطه کرده بود، با ذرات درون اَبر برخورد کرده است. این برخورد حرکت سیارک را کُند و آن را متلاشی کرد. حرکت چهار تکۀ بزرگ تر به قدری کُند شد که گرانش مشتری آن ها را جذب کرد و به صورت قمرهای الف درآورد. چارلز دیلون پراین، اخترشناس آرژانتینی تبار امریکایی، در ۱۹۰۵ این قمر را کشف کرد. اِلارا شخصیتی در اساطیر یونان و همراه زئوس است و او را از والدین تیتیوس غول می دانند.