لهک

لهک . [ ل َ هََ ] (ع ص ، اِ) ناخوش بوی خوی و عَرَق .

لهک . [ ] (اِخ ) نام ده کوچکی از بخش ری شهرستان تهران . دارای 60 تن سکنه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

(ل مفتوح ، ه ساکن، ک ساکن) نام قوم ایرانى که عمدتاً در غرب کشور ساکن اند؛ زبان این قوم بازمانده از پارسى باستان (مادى و پهلوى) است که به اختصار مى توان گفت حد فاصل لرى و کردى است .