پنجه دست . کف دست
فقاحه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فقاحة. [ ف َ ح َ ] (ع اِ) پنجه ٔ دست . (منتهی الارب ). کف دست . (از اقرب الموارد).
( فقاحة ) فقاحة. [ ف َ ح َ ] ( ع اِ ) پنجه دست. ( منتهی الارب ). کف دست. ( از اقرب الموارد ).
کلمات دیگر:
فقاحة. [ ف َ ح َ ] (ع اِ) پنجه ٔ دست . (منتهی الارب ). کف دست . (از اقرب الموارد).