کلمه جو
صفحه اصلی

نبطه

لغت نامه دهخدا

( نبطة ) نبطة. [ ن ُ طَ ] ( ع اِ ) آب که نخستین از قعر چاه برآید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اولین آبی که از چاه برآید. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). نَبَط. رجوع به نبط شود. || سپیدی بغل و شکم اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سپیدی در شکم اسب و هر جنبنده ای. ( از معجم متن اللغة ). نبط. رجوع به نَبَط شود.

نبطة. [ ن ُ طَ ] (ع اِ) آب که نخستین از قعر چاه برآید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اولین آبی که از چاه برآید. (از اقرب الموارد) (از المنجد). نَبَط. رجوع به نبط شود. || سپیدی بغل و شکم اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سپیدی در شکم اسب و هر جنبنده ای . (از معجم متن اللغة). نبط. رجوع به نَبَط شود.



کلمات دیگر: