ستاره دریایی

Brisingidaستاره های دریایی فورسیپولاتیداPaxillosidaNotomyotidaSpinulosidaستاره های دریایی والواتیداVelatida
رده لاله وشان مانند لاله های دریایی و ستارگان پری
رده خیارسانان مانند خیارهای دریایی
رده ستاره سانان مانند ستاره دریایی
رده مارسانان مانند ستاره های شکننده
رده خارداران مانند توتیای دریایی
ستاره دریایی جانوری آبزی است از شاخه خارپوستان و رده ستاره سانان (نام علمی: Asteroidea). این نام همچنین به خانوادهای از آبزیان خویشاوند با ستاره های دریایی که از رده Ophiuroidea هستند استفاده شده است.
ستاره های دریایی از دوره اردویسین، مربوط به دوران دیرینه زیستی یعنی حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش تا کنون در اقیانوس ها و دریاها زندگی می کنند. معمولاً در دریاها و اقیانوس هایی که دارای شوری طبیعی هستند در اعماق زیاد یا آب های ساحلی و در محدوده جزر و مد یافت می شوند. به همین دلیل اغلب پس از عقب نشینی دریا هنگام جزر می توان آن ها را روی سواحل مشاهده کرد.
در آب های شیرین هرگز نمی توان یک ستاره دریایی پیدا کرد، زیرا آن ها با زندگی در آب شیرین سازگاری ندارند و در آب های کم شور یا بی نهایت شور نیز نمی توانند زندگی کنند.به عنوان مثال در دریای خزر یا دریاچه های داخلی ایران هیچ گونه ای از ستاره های دریایی وجود ندارد. در عوض در خلیج فارس چند گونه از آن ها یافت می شود. این نشان می دهد که ستاره های دریایی در طول ۴۰۰ میلیون سال زندگی خود نتوانسته اند با شرایط شوری اندک سازش کنند و به همین خاطر همیشه در دریاها و اقیانوس های دارای شوری ۳۵ در هزار یافت می شوند.

ستارۀ دریایی (starfish)
هر نوع خارپوست، از زیرردۀ ستاره های دریایی، با بازوهای منشعب از بخش مرکزی بدن. این جانور معمولاً پنج بازو دارد، اما برخی از گونه ها بازوهای بیشتری دارند. ستاره های دریایی با خار و اندام هایی انبرمانند پوشیده شده اند. همچنین، دارای ضمائم لوله ای کوچکی در سطح پوست شان اند که به آن ها در راه رفتن و تنفس کمک می کند. ستاره های دریایی شکارچی اند و اندازۀ آن ها از۱.۲ تا ۹۰ سانتی متر متغیر است. برخی از گونه ها، از پاهای لوله ای مکنده شان برای بازکردن صدف نرم تنان دوکفه ای استفاده می کنند، سپس معدۀ خود را وارونه می کنند تا شکار را دربرگیرد، آنگاه شکار را می خورند. گونۀ سمی و شکارچی تاج خارداردر اقیانوس آرام به مرجان ها آسیب بسیار می رساند و باعث نابودی شدید آن ها در سد آبسنگی بزرگ استرالیادر دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ شد. در این زمان تعداد آن ها چند برابر شده بود. در ۱۹۹۰، این جانور عملاً ناپدید، اما در ۱۹۹۶ اوج تکثیر آن ها در سد بزرگ مرجانی گزارش شد. گونۀ مخرب دیگر Asteria amurensis است که در ۱۹۹۳، تعداد آن در اطراف سواحل تاسمانیا گسترش یافت و به نواحی دور، از جمله سیدنی، رسید. این گونه، در اصل در شمال اقیانوس آرام یافت می شود و احتمالاً به همراه آب توازن کشتی های ژاپنی به تاسمانیا آورده شده است.