عزیمت کردن

رو نهادن

رکاب افشاندن ( عزیمت با مرکب )

- جنبیدن رکاب کسی ؛ کنایه از تهیه ٔ سوارکاری او. ( آنندراج ) . کنایه از عزیمت و رحیل اوست :
چون بجنبد رکاب منصورت
ای قیامت که آن زمان باشد.
انوری ( از آنندراج ) .

- || کنایه از رهسپار شدن بجایی و عزیمت کردن و گذشتن از جایی است :
هر کجا ساید رکاب و هر کجا راند سپاه
نصرت او را همره است و دولت اوراراهبر.
امیرمعزی ( از آنندراج ) .


- رکاب گشادن از جایی ؛ رفتن و عزیمت کردن از آنجا. ترک آنجا گفتن :
رکاب از شهربند گنجه بگشای
عنان شیر داری پنجه بگشای.
نظامی.