شفا دادن

اشف , عالج , علاج , مستنزف

( مصدر ) بهبود بخشیدن از مرض نجات دادن .

شفا دادن. [ ش ِ / ش َ دَ ] ( مص مرکب ) بهبود بخشیدن. درمان کردن. چاره کردن درد. درست کردن. تندرست کردن. بِه ْ کردن از بیماری. ( یادداشت مؤلف ) : باز اعمال خیر و ساختن توشه آخرت از علت گناه از آن گونه شفا میدهد. ( کلیله و دمنه ).
جواب سرد فرستی شفای دل ندهد
شفا چگونه دهد چون گلاب باشد سرد.نطقش معلمی که کند عقل را ادب
خلقش مفرحی که دهد نفس را شفا.آزر ثانی منم یافته از وی حیات
عیسی دلها وی است داده تنم را شفا.یاد بهار من نفس آرمیده است
بیماری نسیم شفا میدهد مرا.- امثال :
اگر سخن از سخن دان پرسند شفا تواند داد. ( فارسنامه ابن البلخی ).
نه کور میکند نه شفا میدهد.
و رجوع به شفا شود.