مترادف سرافکنده : خجل، خجلت زده، خوار، سربه زیر، شرمسار، شرمنده، مخذول ، شرمسارانه
متضاد سرافکنده : سربلند، مفتخر
سرافکنده
مترادف سرافکنده : خجل، خجلت زده، خوار، سربه زیر، شرمسار، شرمنده، مخذول ، شرمسارانه
متضاد سرافکنده : سربلند، مفتخر
فارسی به انگلیسی
ashamed
فارسی به عربی
خجلان , منحط
مترادف و متضاد
سرافکنده
سرافکنده، شرمنده، شرمسار، خجل، رسوا، سردرپیش، ننگ اور
سرافکنده، فرومایه، خسیس، خوار، پست، خفیف
سرافکنده، سراسیمه، خجل، ژولیده، مغشوش
خجل، خجلتزده، خوار، سربهزیر، شرمسار، شرمنده، مخذول ≠ سربلند، مفتخر
۱. خجل، خجلتزده، خوار، سربهزیر، شرمسار، شرمنده، مخذول ≠ سربلند، مفتخر
۲. شرمسارانه
فرهنگ فارسی
سرفکنده، سربزیر، جل، شرمسار، خوار
( صفت ) ۱ - خجل . ۲ - فروتن متواضع .
( صفت ) ۱ - خجل . ۲ - فروتن متواضع .
فرهنگ معین
( ~ . اَ کَ دَ یا دِ ) (ص مف . ) ۱ - شرمسار. ۲ - فروتن .
لغت نامه دهخدا
سرافکنده. [ س َ اَ ک َ دَ / دِ ]( ن مف مرکب ) عاجز. خجل. شرمنده. سربزیر :
فرزند من یتیم و سرافکنده گرد کوی
جامه وسخ گرفته و در خاک خاکسار.
ز شرم آستین را گرفته بروی.
سرافکنده و دستها زیر کش.
بدخواه او نژند و سرافکنده و حزین.
چون گل که از سرش برباید عمامه باد.
منم بنده اهل بیت نبی
سرافکنده بر خاک پای وصی.
ز سردی فسردند بر جای خویش.
کشیدند سرها که تا زنده ایم
بدین عهد و پیمان سرافکنده ایم.
وگر جفت سازد همان بنده ایم.
آن زلف سرافکنده بدان عارض خرم
از بهر چه آراست بدان توی و بدان خم.
هر شاخ که از میوه و گل گشت گرانبار.
چون بنفشه شدم سرافکنده.
چون شمع گهی گریه و گه خنده همی دارم.
لشکرگه آن زلف سرافکنده اوست.
فرزند من یتیم و سرافکنده گرد کوی
جامه وسخ گرفته و در خاک خاکسار.
کسایی.
نشسته سرافکنده بی گفت وگوی ز شرم آستین را گرفته بروی.
فردوسی.
باستاد در پیش او بنده فش سرافکنده و دستها زیر کش.
فردوسی.
همواره شاه باد خداوند و شاد بادبدخواه او نژند و سرافکنده و حزین.
فرخی.
بدخواه او نژند و سرافکنده و خجل چون گل که از سرش برباید عمامه باد.
فرخی.
تا دگر فسادی دردل دارند سرافکنده و خاموش ایستند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 620 ). دمنه چون سرافکنده ، اندوهگین نزد شتربه رفت. ( کلیله و دمنه ). || سرنهاده. به خاک افتاده : منم بنده اهل بیت نبی
سرافکنده بر خاک پای وصی.
فردوسی.
سرافکنده چون آب دریای خویش ز سردی فسردند بر جای خویش.
نظامی.
|| سرنهاده. تسلیم : کشیدند سرها که تا زنده ایم
بدین عهد و پیمان سرافکنده ایم.
نظامی.
اگر بنده گیرد سرافکنده ایم وگر جفت سازد همان بنده ایم.
نظامی.
|| سرازیر. افتاده. سرنگون : آن زلف سرافکنده بدان عارض خرم
از بهر چه آراست بدان توی و بدان خم.
عنصری.
پس چونکه سرافکنده و رنجور بمانده ست هر شاخ که از میوه و گل گشت گرانبار.
مسعودسعد.
بخم زلفک بنفشه سرش چون بنفشه شدم سرافکنده.
سوزنی.
تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم چون شمع گهی گریه و گه خنده همی دارم.
خاقانی.
رخسار ترا که ماه و گل بنده اوست لشکرگه آن زلف سرافکنده اوست.
خاقانی.
فرهنگ عمید
۱. خجل، شرمسار.
۲. خوار.
۲. خوار.
پیشنهاد کاربران
کنفت
کلمات دیگر: