فَخرِ داعی گیلانی، محمدتقی (گیلان ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۴۳ش)
(ملقب به فخرالمحققین) مترجم، ادیب و عالم دینی ایرانی. در جوانی به تهران رفت و به تحصیل علوم دینی، حکمت و فلسفه پرداخت. سپس برای ادامۀ تحصیل به نجف رفت و اجازۀ اجتهاد گرفت. در جنبش مشروطه خواهی ایران شرکت کرد و به فرمان آخوند خراسانی مأمور رسیدگی به کارهای مسلمانان بمبئی و ارشاد آنان شد. ۱۵ سال در هندوستان بود و پس از پایان جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در سمت های گوناگونی، چون رئیس ادارۀ معارف خوزستان، خدمت کرد. به زبان های انگلیسی، اردو، فرانسوی و عربی تسلط داشت و بیشتر ترجمه های او به فارسی، از انگلیسی و اردوست. از آثارش: ترجمۀ تاریخ ایران از سر پرسی سایکس (چاپ سوم، تهران، ۱۳۴۳ش)؛ ترجمۀ تمدن اسلام و عرب از گوستاو لوبون (چاپ پنجم، تهران، ۱۳۴۷ش)؛ ترجمۀ سوانح مولوی از شبلی نعمانی (چاپ دوم، تهران، ۱۳۶۳ش)؛ ترجمۀ کتابخانۀ اسکندریه از هم او (تهران، ۱۳۱۵ش)؛ ترجمۀ شعرالعجم / تاریخ شعرا و ادبیات ایران از هم او (چاپ دوم، پنج جلد، تهران ۱۳۶۳ش)؛ ترجمۀ تاریخ هندوستان از دولافور (تهران، ۱۳۱۶ش)؛ ترجمۀ رابینسون کروزوئه از دانیل دوفو (تهران، ۱۳۱۷ش).
(ملقب به فخرالمحققین) مترجم، ادیب و عالم دینی ایرانی. در جوانی به تهران رفت و به تحصیل علوم دینی، حکمت و فلسفه پرداخت. سپس برای ادامۀ تحصیل به نجف رفت و اجازۀ اجتهاد گرفت. در جنبش مشروطه خواهی ایران شرکت کرد و به فرمان آخوند خراسانی مأمور رسیدگی به کارهای مسلمانان بمبئی و ارشاد آنان شد. ۱۵ سال در هندوستان بود و پس از پایان جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در سمت های گوناگونی، چون رئیس ادارۀ معارف خوزستان، خدمت کرد. به زبان های انگلیسی، اردو، فرانسوی و عربی تسلط داشت و بیشتر ترجمه های او به فارسی، از انگلیسی و اردوست. از آثارش: ترجمۀ تاریخ ایران از سر پرسی سایکس (چاپ سوم، تهران، ۱۳۴۳ش)؛ ترجمۀ تمدن اسلام و عرب از گوستاو لوبون (چاپ پنجم، تهران، ۱۳۴۷ش)؛ ترجمۀ سوانح مولوی از شبلی نعمانی (چاپ دوم، تهران، ۱۳۶۳ش)؛ ترجمۀ کتابخانۀ اسکندریه از هم او (تهران، ۱۳۱۵ش)؛ ترجمۀ شعرالعجم / تاریخ شعرا و ادبیات ایران از هم او (چاپ دوم، پنج جلد، تهران ۱۳۶۳ش)؛ ترجمۀ تاریخ هندوستان از دولافور (تهران، ۱۳۱۶ش)؛ ترجمۀ رابینسون کروزوئه از دانیل دوفو (تهران، ۱۳۱۷ش).