قانون طبیعت

حقوق طبیعی یا یوس ناتوراله (به لاتین: ius naturale) به معنی حقوق طبیعی؛ واژه ای است که در منابع حقوقی رومی به کار گرفته شده است ولی نباید آن را با حقوق طبیعی به معنای مدرن تر، یعنی قواعد حقوقی که از عقل گرفته می شوند، اشتباه گرفت؛ بلکه حقوقی است که به همهٔ جانداران تعلق می گیرد. این مفهوم در دوره جمهوری روم ناشناخته بود و برای حقوق دان های دوران بعد مانند الپین هم همراه با نظامی سازمان یافته از قواعد حقوقی محسوب نمی شد.

قانون طبیعت (law of nature)
نوعی تعمیم علمی برای توضیح و پیش بینی پدیده های فیزیکی. قانون های طبیعت از یک سو توصیف کنندۀ جهان و از سوی دیگر قابل کاربرد در آن اند. قوانین سه گانۀ ترمودینامیک، از این جمله اند. قانون اول از قانون های حرکت نیوتون، دربارۀ حرکت جسمی که تحت تأثیر هیچ نیروی برآیندی نیست، نه توصیف کنندۀ جهان و نه قابل کاربرد در آن است، زیرا وجود چنین جسمی ناممکن است. به همین سبب، برخی فیلسوفان علم برآن اند که قانون های طبیعت در واقع قواعد حاکم بر انتظارات دانشمندان اند و به این ترتیب، آن ها را باید تجویزی دانست نه توصیفی. بنابه نظر برخی دیگر، قوانین طبیعت توصیف هایی آرمانی اند که تقریبهایی از جهان به دست می دهند، مثلاً مثلث های اقلیدسی تقریب هایی از مثلث های روی تخته سیاه اند.