درزن

سوزن، سوزن که با آن چیزی بدوزند
دوازده عدد از چیزی
( صفت ) آنکه کوبه در را کوبد دق الباب کننده .

(دَ رْ زَ ) (اِ. ) سوزن .

درزن. [ دَ زَ ] ( نف مرکب ) درزننده. زننده در. کسی که حلقه بر در زند. ( برهان ). آنکه در زند. کوبنده در. دق الباب کننده.

---

درزن. [ دَ زَ ] ( اِ ) سوزن. ( برهان ). ابرة. در اصل درززن بود به معنی درزبند به دو زای معجمه ، یک زای معجمه حذف کردند. ( از غیاث ) ( آنندراج ) :
تهمت نهند بر من و معنیش کبر و بس
خود در میان کار چو درزی و درزنند.برای اینکه خرازان گه خرز
کنند از سبلت روباه درزن.چون موی خوک درزن ترسا بود چرا
تار ردای روح به درزن درآورم.همه بی مغز و از بن یافته قدر
که از سوراخ قیمت یافت درزن.کس از مرد در شهر و از زن نماند
در آن بتکده جای درزن نماند.

---

درزن.[ دَ زَ ] ( اِ ) دوازده عدد از چیزی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). در تداول امروز عرب زبانان نیز بهمین معنی بکار رود. دوجین. دوزن.

سوزن که با آن چیزی بدوزند.

/darzen/ سوزن