چیزیکه مردم را بشگفت آرد و این مخفف اعجوبه است
عجوبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عجوبه. [ ع ُ ب َ ] ( از ع ، اِ ) چیزی که مردم را به شگفت آرد. و این مخفف اعجوبة است :
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).
و رجوع به اعجوبة شود.کلمات دیگر: