<div class="boxBd">فحفاح. [ ف َ ] ( ع ص ) آنکه در آوازش گرفتگی باشد. ( منتهی الارب ). <hr>فحفاح. [ ف َ ] ( اِخ ) نام جویی است در بهشت. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).</div>

فحفاح. [ ف َ ] ( ع ص ) آنکه در آوازش گرفتگی باشد. ( منتهی الارب ). فحفاح. [ ف َ ] ( اِخ ) نام جویی است در بهشت. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).

لغت نامه دهخدا

فحفاح . [ ف َ ] (اِخ ) نام جویی است در بهشت . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).

فحفاح . [ ف َ ] (اِخ ) نام جویی است در بهشت . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).

فحفاح . [ ف َ ] (ع ص ) آنکه در آوازش گرفتگی باشد. (منتهی الارب ).

فحفاح . [ ف َ ] (ع ص ) آنکه در آوازش گرفتگی باشد. (منتهی الارب ).