کفتار نر
عثیان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عثیان . [ ع َ ث َ ] (ع مص ) فساد کردن . (اقرب الموارد). || مبالغت در فساد و یا کبر یا کفر. (اقرب الموارد).
عثیان . [ ع ِث ْ ] (ع اِ) کفتار نر. (منتهی الارب ).
عثیان. [ ع َ ث َ ] ( ع مص ) فساد کردن. ( اقرب الموارد ). || مبالغت در فساد و یا کبر یا کفر. ( اقرب الموارد ).
عثیان. [ ع ِث ْ ] ( ع اِ ) کفتار نر. ( منتهی الارب ).
عثیان. [ ع ِث ْ ] ( ع اِ ) کفتار نر. ( منتهی الارب ).
کلمات دیگر: