حلبی احمد بن ابراهیم دانشمند و مفسر ( ف . ۹۸۱ ه ق . ) . اوراست : کتاب فرائض غرس الدین و شرح آن تعلیقه ای بر تفسیر بیضاوی کتاب فی علم الزایرجه.
حاکم اسکندریه و امیر حج بود بامارت گرک و صفد رسید
حاکم اسکندریه و امیر حج بود بامارت گرک و صفد رسید
غرس الدین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غرس الدین . [ غ َ سُدْ دی ] (اِخ ) شیخ غرس الدین ابراهیم بن شهاب الدین بن الشیخ احمد النقیب . او راست : رساله ٔ الربع المجیب که مشتمل بر مقدمه و بیست باب که آغاز آن الحمدﷲ رب العالمین الخ است . (کشف الظنون چ استامبول 1941م . ج 1 ستون 867).
غرس الدین. [ غ َ سُد دی ] ( اِخ ) رجوع به ابن شاهین شود.
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) ابن محمدبن احمد الخلیلی المدنی الانصاری. فقیه شافعی ، در ادب و فضل مقامی داشته است. اصل وی از خلیل ( در فلسطین ) بود، مدتی در قدس و مصر و بلاد روم اقامت کرد و در مدینه ساکن شد و در دمشق به سال 1057 هَ. ق. از دنیا رفت. از کتب وی «کشف الالتباس فیما خفی علی کثیر من الناس »درباره حدیث و «نظم الکنز» و «نظم مراتب الوجود للجیلی » است. شعر نیز می سرود. ( اعلام زرکلی ج 2 ص 758 ).
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) شیخ غرس الدین ابراهیم بن شهاب الدین بن الشیخ احمد النقیب. او راست : رساله الربع المجیب که مشتمل بر مقدمه و بیست باب که آغاز آن الحمدﷲ رب العالمین الخ است. ( کشف الظنون چ استامبول 1941م. ج 1 ستون 867 ).
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) حلبی. احمدبن ابراهیم حلبی. متوفی به سال 981 هَ.ق. او راست : کتاب فرائض غرس الدین و شرح آن. ( کشف الظنون ذیل فرائض ) و نیز تعلیقه ای بر تفسیر بیضاوی و کتاب فی علم الزایرجة. رجوع به احمدبن ابراهیم شود.
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) الظاهری ( 1410- 1467 م. ). حاکم اسکندریه و امیر حج بود ( 1436 ). به امارت کرک و صفد رسید. کتاب «زبدة کشف الممالک و بیان الطریق و المسالک » از اوست. ( از اعلام المنجد ).
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) ابن محمدبن احمد الخلیلی المدنی الانصاری. فقیه شافعی ، در ادب و فضل مقامی داشته است. اصل وی از خلیل ( در فلسطین ) بود، مدتی در قدس و مصر و بلاد روم اقامت کرد و در مدینه ساکن شد و در دمشق به سال 1057 هَ. ق. از دنیا رفت. از کتب وی «کشف الالتباس فیما خفی علی کثیر من الناس »درباره حدیث و «نظم الکنز» و «نظم مراتب الوجود للجیلی » است. شعر نیز می سرود. ( اعلام زرکلی ج 2 ص 758 ).
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) شیخ غرس الدین ابراهیم بن شهاب الدین بن الشیخ احمد النقیب. او راست : رساله الربع المجیب که مشتمل بر مقدمه و بیست باب که آغاز آن الحمدﷲ رب العالمین الخ است. ( کشف الظنون چ استامبول 1941م. ج 1 ستون 867 ).
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) حلبی. احمدبن ابراهیم حلبی. متوفی به سال 981 هَ.ق. او راست : کتاب فرائض غرس الدین و شرح آن. ( کشف الظنون ذیل فرائض ) و نیز تعلیقه ای بر تفسیر بیضاوی و کتاب فی علم الزایرجة. رجوع به احمدبن ابراهیم شود.
غرس الدین. [ غ َ سُدْ دی ] ( اِخ ) الظاهری ( 1410- 1467 م. ). حاکم اسکندریه و امیر حج بود ( 1436 ). به امارت کرک و صفد رسید. کتاب «زبدة کشف الممالک و بیان الطریق و المسالک » از اوست. ( از اعلام المنجد ).
غرس الدین . [ غ َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابن محمدبن احمد الخلیلی المدنی الانصاری . فقیه شافعی ، در ادب و فضل مقامی داشته است . اصل وی از خلیل (در فلسطین ) بود، مدتی در قدس و مصر و بلاد روم اقامت کرد و در مدینه ساکن شد و در دمشق به سال 1057 هَ . ق . از دنیا رفت . از کتب وی «کشف الالتباس فیما خفی علی کثیر من الناس »درباره ٔ حدیث و «نظم الکنز» و «نظم مراتب الوجود للجیلی » است . شعر نیز می سرود. (اعلام زرکلی ج 2 ص 758).
غرس الدین . [ غ َ سُدْ دی ] (اِخ ) الظاهری (1410- 1467 م .). حاکم اسکندریه و امیر حج بود (1436). به امارت کرک و صفد رسید. کتاب «زبدة کشف الممالک و بیان الطریق و المسالک » از اوست . (از اعلام المنجد).
غرس الدین . [ غ َ سُدْ دی ] (اِخ ) حلبی . احمدبن ابراهیم حلبی . متوفی به سال 981 هَ .ق . او راست : کتاب فرائض غرس الدین و شرح آن . (کشف الظنون ذیل فرائض ) و نیز تعلیقه ای بر تفسیر بیضاوی و کتاب فی علم الزایرجة. رجوع به احمدبن ابراهیم شود.
غرس الدین . [ غ َ سُد دی ] (اِخ ) رجوع به ابن شاهین شود.
کلمات دیگر: