خام طمع

(طَ مَ ) (ص مر. ) کسی که آرزوهای بیهوده در سر می پروراند.

خام طمع. [ طَ م َ ] ( ص مرکب ) کسی که دارای آرزوی بیهوده و باطل باشد. ( ناظم الاطباء ). آنکه او را طمع خام است. نعت است مر کسی را که صاحب طمع خام باشد :
یکیش خام طمع خواند و یکی بدنفس
یکی کلنگی گوید، یکی چه خوزیخوار.نه من خام طمع عشق تو ورزیدم و بس
که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست.جانم از پختن سودای وصال تو بسوخت
تو من خام طمع بین که چه سودا دارم.زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات
ای دل خام طمع این هوس از یاد ببر.

دارای آرزوهای بیهوده، کسی که بیهوده به چیزی طمع می بندد: نه من خامطمع عشق تو می ورزم و بس / که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست (سعدی۲: ۳۶۳ ).