میلاه

میلاه . (ع ص ) باد سخت . (منتهی الارب ، ماده ٔ ول هَ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ماده شتر اندوهناک بر گم کردن گشنی که به همراه آن پرورش یافته . || ماده شتر سخت واله بر بچه ٔ خود. || زن سخت اندوهمند و ناشکیبای بر فوت فرزند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

میلاة. (ع اِ) مئلاة. رجوع به مئلاة شود.

مئلاة. [ م ِءْ ] (ع اِ) (از «ال و») خرقه ای که زنان در وقت نوحه بر میان بندند. ج ، مآلی . (منتهی الارب )(از ناظم الاطباء). خرقه ای که زنان به هنگام نوحه بردست گیرند و بدان اشارت کنند. (از اقرب الموارد).