مادران میدان مایو (اسپانیایی: Asociación Madres de Plaza de Mayo) انجمنی است از مادران آرژانتینی که فرزندانشان را در زمان دیکتاتوری نظامی بین سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ سربه نیست کردند.
در ۱۹۹۲، به تمامی اعضای جنبش مادران مایو جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه اعطا شد.
در ۱۹۹۷، ماریا دلاگارد آنتوکولتس توسط بنیاد گلایتسمن، جایزه بین المللی گلایتسمن را به خود اختصاص داد.
در ۱۹۹۷، جایزه جوزن در فلاردینگن، هلند به انجمن مادران میدان مایو اهدا شد.
در ۱۹۹۹، جایزه یونسکو برای آموزش صلح به مادران میدان مایو اهدا شد
در ۱۰ دسامبر۲۰۰۳، جایزه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر به رئیس و مادربزرگ انجمن مادران مایو استلا دو کارلوتو اهدا شد.
این مادران در حالی که سعی می کردند از سرنوشت فرزندانشان آگاه شوند و بدانند چه بلایی بر سر آنها آورده اند، خود را سازماندهی کردند و در سال ۱۹۷۷ در میدان پلازا مایو در بوئنوس آیرس، در مقابل کاخ ریاست جمهوری در حالی که دولت قصد داشت همه مردم کشور ساکت باشند، تجمع کردند. حضور علنی این مادران دوران زندگی، خانواده های درهم شکسته و میزان قساوت اعدام شده ها توسط ارتش آرژانتین را به نمایش گذاشت، به لحاظ حقوقی اقدام مادران میدان مایو پاسخی به دادخواهی و نقض حقوق بشر بود. این زنان با هم یک نیروی پویا و غیرمنتظره ایجاد کردند که در مخالفت با محدودیت های سنتی زنان و مادری در آمریکای لاتین وجود داشت. مادران با هم آمدند و به راه افتادند. اطلاعات مربوط به محل تجمع را هماهنگ کردند. آن ها همچنین در انجام این اقدامات برای جهان نقض حقوق بشر را به روشنی مورد تأکید قرار دادند و آگاهی ها در مورد مقیاس های محلی و جهانی را افزایش دادند. میراث آن ها و پیشرفت های بعدی شان به دلیل سازماندهی مداوم این گروه بود، به کارگیری نمادها و شعارها و اعتراضات هفتگی خاموش آنها از موفقیت های کارشان بوده است. امروزه، مادرانی که خواستار مبارزه برای احترام به حقوق بشر، به لحاظ سیاسی و مدنی در آمریکای لاتین یا جاهای دیگر هستند، این مادران را الگو قرار می دهند.
دولت نظامی آسوسنا ویافلور بنیانگذار مادران میدان مایو را همراه با همراهانش، راهبه های فرانسوی آلیس دومون و لیونی دوکه را ربود و آنها را در زیر شکنجه به قتل رساند. خورخه رافائل ویدلا چهل و سومین رئیس جمهور آرژانتین به همراه آلفردو آستیز از مقامات دولت نظامی وقت بودند که فرامین قتل ها را صادر کرده و در سرکوبی مادران و دیگر مخالفین نقش داشتند. آنها در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ به جرم جنایت علیه بشریت در دادگاهی در آرژانتین محاکمه و به حبس ابد محکوم شدند. این وقایع در طول جنگ کثیف رخ داد.
در ۱۹۹۲، به تمامی اعضای جنبش مادران مایو جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه اعطا شد.
در ۱۹۹۷، ماریا دلاگارد آنتوکولتس توسط بنیاد گلایتسمن، جایزه بین المللی گلایتسمن را به خود اختصاص داد.
در ۱۹۹۷، جایزه جوزن در فلاردینگن، هلند به انجمن مادران میدان مایو اهدا شد.
در ۱۹۹۹، جایزه یونسکو برای آموزش صلح به مادران میدان مایو اهدا شد
در ۱۰ دسامبر۲۰۰۳، جایزه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر به رئیس و مادربزرگ انجمن مادران مایو استلا دو کارلوتو اهدا شد.
این مادران در حالی که سعی می کردند از سرنوشت فرزندانشان آگاه شوند و بدانند چه بلایی بر سر آنها آورده اند، خود را سازماندهی کردند و در سال ۱۹۷۷ در میدان پلازا مایو در بوئنوس آیرس، در مقابل کاخ ریاست جمهوری در حالی که دولت قصد داشت همه مردم کشور ساکت باشند، تجمع کردند. حضور علنی این مادران دوران زندگی، خانواده های درهم شکسته و میزان قساوت اعدام شده ها توسط ارتش آرژانتین را به نمایش گذاشت، به لحاظ حقوقی اقدام مادران میدان مایو پاسخی به دادخواهی و نقض حقوق بشر بود. این زنان با هم یک نیروی پویا و غیرمنتظره ایجاد کردند که در مخالفت با محدودیت های سنتی زنان و مادری در آمریکای لاتین وجود داشت. مادران با هم آمدند و به راه افتادند. اطلاعات مربوط به محل تجمع را هماهنگ کردند. آن ها همچنین در انجام این اقدامات برای جهان نقض حقوق بشر را به روشنی مورد تأکید قرار دادند و آگاهی ها در مورد مقیاس های محلی و جهانی را افزایش دادند. میراث آن ها و پیشرفت های بعدی شان به دلیل سازماندهی مداوم این گروه بود، به کارگیری نمادها و شعارها و اعتراضات هفتگی خاموش آنها از موفقیت های کارشان بوده است. امروزه، مادرانی که خواستار مبارزه برای احترام به حقوق بشر، به لحاظ سیاسی و مدنی در آمریکای لاتین یا جاهای دیگر هستند، این مادران را الگو قرار می دهند.
دولت نظامی آسوسنا ویافلور بنیانگذار مادران میدان مایو را همراه با همراهانش، راهبه های فرانسوی آلیس دومون و لیونی دوکه را ربود و آنها را در زیر شکنجه به قتل رساند. خورخه رافائل ویدلا چهل و سومین رئیس جمهور آرژانتین به همراه آلفردو آستیز از مقامات دولت نظامی وقت بودند که فرامین قتل ها را صادر کرده و در سرکوبی مادران و دیگر مخالفین نقش داشتند. آنها در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ به جرم جنایت علیه بشریت در دادگاهی در آرژانتین محاکمه و به حبس ابد محکوم شدند. این وقایع در طول جنگ کثیف رخ داد.
wiki: مادران میدان مایو