درداشام

( درد آشام ) ( صفت ) کسی که جام را تا ته میاشامد .

( دردآشام ) ( ~. ) (ص فا. ) آن که جام باده را تا ته بنوشد.

( دردآشام ) دردآشام. [ دُ ] ( نف مرکب ) دردآشامنده. آشامنده درد. آنکه جام شرابی را تهی می کند و تا ته آن می آشامد. ( ناظم الاطباء ). توسعاً شرابخوار :
می با جوانان خوردنم خاطر تمنا می کند
تا کودکان در پی فتند این پیر دردآشام را.درین سماع همه ساقیان شاهدروی
برین شراب همه صوفیان دردآشام.مستی از من پرس و شور عاشقی
آن کجا داند که دردآشام نیست.آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی.جمله وحش و طیر مست جام عشق
جان هر یک گشته دردآشام عشق.فلک امشب به کام رند دردآشام می گردد
عسس رو خواب راحت کن که امشب جام می گردد.

( دردآشام ) آن که جام باده را تا ته بیاشامد، دردآشامنده، دردنوش، باده خوار.