شاندور فِرِنتزی (زادهٔ ۷ ژوئیهٔ ۱۸۷۳ – درگذشتهٔ مهٔ ۱۹۳۳) یک روانکاو مجارستانی، نظریه پرداز اصلیِ روانکاوی و از همکاران نزدیکِ زیگموند فروید بود.
فروید
ارنست جونز
اتو رانک
ارنست جونز -زندگینامه نویسِ فروید- فرنتزی را به عنوانِ یک بیمار روانی در پایانِ زندگیِ خود نامید. فرنتزی در زندگیِ خویش با بیماریِ کم خونی پرنیشیوز دست و پنجه نرم می کرد که سرانجام نیز منجر به مرگِ وی در اثرِ همین بیماری در سال ۱۹۳۳ شد. گرچه وی به شدت بیمار و مبتلا به این بیماری - که در آن زمان غیرقابل درمان بود- شد اما موفق به ارائهٔ مقالهٔ مشهورش سردرگمیِ زبانی در دوازدهمین کنگره بین المللی روانکاوی در ویسبادن آلمان در ۴ سپتامبر ۱۹۳۲ گردید.
فروید
ارنست جونز
اتو رانک
ارنست جونز -زندگینامه نویسِ فروید- فرنتزی را به عنوانِ یک بیمار روانی در پایانِ زندگیِ خود نامید. فرنتزی در زندگیِ خویش با بیماریِ کم خونی پرنیشیوز دست و پنجه نرم می کرد که سرانجام نیز منجر به مرگِ وی در اثرِ همین بیماری در سال ۱۹۳۳ شد. گرچه وی به شدت بیمار و مبتلا به این بیماری - که در آن زمان غیرقابل درمان بود- شد اما موفق به ارائهٔ مقالهٔ مشهورش سردرگمیِ زبانی در دوازدهمین کنگره بین المللی روانکاوی در ویسبادن آلمان در ۴ سپتامبر ۱۹۳۲ گردید.
wiki: شاندور فرنتزی