زبان تاییدشده

زبان تأییدشده. در زبان شناسی، زبان تأیید شده، زبان زنده یا مرده ای است که مستند شده و شواهد وجود آن ها در دوران کنونی وجود دارد. این اسناد می توانند گزارش، رونوشت، ادبیات، یا سنگ نبشته باشند. در برابر آن، زبان های تأیید نشده ممکن است زبان های ادعایی باشند که هیچ شواهد مستقیمی بر وجود آن ها نباشد، یا زبان هایی باشند که همه اسناد آن از دست رفته اند، یا نیا-زبان فرضی باشند که بازسازی زبان شناسی آن ها پیشنهاد شده است.
زبان شناسی تاریخی
فهرست زبان ها بر پایه نخستین نوشتار
در یک زبان تأیید شده، به صرفهای مشخصی که استفاده از آنها، به طور مستقیم، مشخص است «صَرف های تایید شده» می گویند. زیرا در ادبیات، سنگ نبشته ها، یا سخنرانی های مستند شده، دیده می شوند. در برابر «صَرف های تایید شده»، «صَرف های تایید نشده» هستند که بازسازی هایی هستند که فرض شده بر پایه شواهد غیرمستقیم (مانند الگوهای ریشه شناسی واژه ها) استفاده می شوند. در نوشته های زبان شناسی، صَرف های تأیید نشده، معمولاً با یک ستاره (*) پیش از نام آن ها نشان داده می شوند.