زبان دوم

در علومی که به بررسی فرایند یادگیری زبان می پردازند، زبان دوم (به انگلیسی: Second language، به اختصار L2) به زبانی اطلاق می شود، که «شخص پس از یادگیری زبان اول در دوران بزرگسالی می آموزد.»
زبان اول
زبان مادری
مغز
زبان دوم (L2) هر زبانی است که بعد از اولین زبان مادری (L1) یادگرفته می شود برخی زبان ها که معمولاً زبان های کمکی نامیده می شوند، عمدتأ به عنوان زبان دوم به کار می روند.
ممکن است زبان اول یک شخص، زبان غالب او یعنی زبانی که بیشتر استفاده می کنند و با آن راحت تر هستند، نباشد. به طور مثال، سر شماری کانادایی ها، زبان اول را برای اهدافش به عنوان «اولین زبانی که درکودکی یادگرفته شده و هنوز هم صحبت می شود» تعریف می کند، و ممکن است برای بعضی ها زبان اولشان از دست برود که به این فرایند، رفتگی زبان می گویند. این ممکن است هنگامی اتفاق بیفتدکه کودکان در سنین کم با خانواده شان یا بدون آن ها (به خاطر مهاجرت یا سازگاری بین المللی) به محیط زبان جدیدی بروند.
طبق نظر برخی محققان، تفاوت های بین زبان اول (L1) و زبان دوم (L2)، سنی است که در آن شخص زبان را آموخته است. بطور مثال، زبان شناسی به نام اریک لننبرگ، زبان دوم را زبانی نامید که به طور آگاهانه بعد از دوره بلوغ توسط شخص فرا گرفته یا صحبت شود. در اکثر موارد، مردم هیچ گاه در زبان دوم به سطح فصاحت و ادراک مشابه زبان اول نمی رسند. این عقاید، کاملأ به فرضیه دوره بحرانی وابسته است.