شاندور رامائی (به مجاری: Sándor Márai) با نام اصلی شاندور کارولی هنریک گروشمید دی مارا (به مجاری: Sándor Károly Henrik Grosschmied de Mára) (زاده ۱۱ آوریل ۱۹۰۰ در کاسسا واقع در اتریش-مجارستان - درگذشته ۲۲ فوریه سال ۱۹۸۹ در سن دیه گو، کالیفرنیا، ایالات متحده)، نویسنده و روزنامه نگار مجارستانی بود.
مجله بخارا، شماره ۷۵، فروردین-تیر ۱۳۸۹، نوشته خانم مینو مشیری (مترجم رمان خاکستر داغ به فارسی)،
شاندور مارائی در ۱۱ آوریل ۱۹۰۰ میلادی در شهر کاسسا که در آن زمان از شهرهای اتریش-مجارستان بود و امروزه با عنوان کوشیتسه جزئی از اسلواکی می باشد، به دنیا آمد. وی به به خانواده ای قدیمی با نسب ساکسون تعلق داشت که در طی قرنها با مگیارها مخلوط شده بودند. مارائی در سال های اولیه فعالیت خود، ضمن سفر و اقامت های نه چندان طولانی خود در فرانکفورت، برلین و پاریس نوشتن به زبان آلمانی را در نظر داشت، اما در نهایت زبان مادری خود، مجاری را برای خلق نوشته هایش برگزید. او در کرایسزتیناواروس Krisztinaváros واقع در بوداپست، به سال ۱۹۲۸ ساکن شد. در سال ۱۹۳۰، وی از طریق سبک رئالیستی دقیق و روشنی که در رمان هایش اتخاذ کرده بود، بعنوان یک نویسنده برجسته مطرح گردید. او اولین نویسندهٔ مجار بود که در نوشتن آثارش نسبت به کارهای کافکا موضع انتقادی گرفت.
او در نوشته هایش با شوق و ذوق خیلی زیاد در مورد جوایز وین سخن گفته بود، که طی آن آلمان، چکسلواکی و رومانی را وادار به پس دادن بخشهایی از سرزمین های از دست رفته مجارستان مطابق پیمان تریانون نمود. با این وجود، مارائی به شدت نسبت به نازیها انتقاد داشت و به گونه ای شفاف موضع ضدفاشیستی را که موضعی خطرناک در زمان جنگ جهانی دوم محسوب می شد، اتخاذ کرده بود.
مارائی که نویسنده ۴۶ عنوان کتاب بود، و عمده کتابهای او را رمان های او تشکیل می دادند، از طرف منتقدان ادبی، بعنوان یکی از تأثیرگذارترین نمایندگان ادبیات طبقه متوسط در مجارستان، در فاصله بین دو جنگ جهانی تلقی می گردد. او در سال ۱۹۴۲ کتاب Embers (با عنوان مجارستانی: A gyertyák csonkig égnek، به معنای «شمع هایی که ریشه را هم می سوزانند») را نوشت که مشتمل بر ابراز دلتنگی برای گذشته ایی چند قومی و چند فرهنگی بود که در زمان امپراتوری اتریش و مجارستان در زادگاهش وجود داشت، اثری که یادآور آثار جوزف راث بود. در سال ۲۰۰۶ اقتباسی از این رمان به منظور اجرای صحنه ای آن، توسط کریستوفر همپتون نوشته شد، که در لندن به اجرا درآمد.
مجله بخارا، شماره ۷۵، فروردین-تیر ۱۳۸۹، نوشته خانم مینو مشیری (مترجم رمان خاکستر داغ به فارسی)،
شاندور مارائی در ۱۱ آوریل ۱۹۰۰ میلادی در شهر کاسسا که در آن زمان از شهرهای اتریش-مجارستان بود و امروزه با عنوان کوشیتسه جزئی از اسلواکی می باشد، به دنیا آمد. وی به به خانواده ای قدیمی با نسب ساکسون تعلق داشت که در طی قرنها با مگیارها مخلوط شده بودند. مارائی در سال های اولیه فعالیت خود، ضمن سفر و اقامت های نه چندان طولانی خود در فرانکفورت، برلین و پاریس نوشتن به زبان آلمانی را در نظر داشت، اما در نهایت زبان مادری خود، مجاری را برای خلق نوشته هایش برگزید. او در کرایسزتیناواروس Krisztinaváros واقع در بوداپست، به سال ۱۹۲۸ ساکن شد. در سال ۱۹۳۰، وی از طریق سبک رئالیستی دقیق و روشنی که در رمان هایش اتخاذ کرده بود، بعنوان یک نویسنده برجسته مطرح گردید. او اولین نویسندهٔ مجار بود که در نوشتن آثارش نسبت به کارهای کافکا موضع انتقادی گرفت.
او در نوشته هایش با شوق و ذوق خیلی زیاد در مورد جوایز وین سخن گفته بود، که طی آن آلمان، چکسلواکی و رومانی را وادار به پس دادن بخشهایی از سرزمین های از دست رفته مجارستان مطابق پیمان تریانون نمود. با این وجود، مارائی به شدت نسبت به نازیها انتقاد داشت و به گونه ای شفاف موضع ضدفاشیستی را که موضعی خطرناک در زمان جنگ جهانی دوم محسوب می شد، اتخاذ کرده بود.
مارائی که نویسنده ۴۶ عنوان کتاب بود، و عمده کتابهای او را رمان های او تشکیل می دادند، از طرف منتقدان ادبی، بعنوان یکی از تأثیرگذارترین نمایندگان ادبیات طبقه متوسط در مجارستان، در فاصله بین دو جنگ جهانی تلقی می گردد. او در سال ۱۹۴۲ کتاب Embers (با عنوان مجارستانی: A gyertyák csonkig égnek، به معنای «شمع هایی که ریشه را هم می سوزانند») را نوشت که مشتمل بر ابراز دلتنگی برای گذشته ایی چند قومی و چند فرهنگی بود که در زمان امپراتوری اتریش و مجارستان در زادگاهش وجود داشت، اثری که یادآور آثار جوزف راث بود. در سال ۲۰۰۶ اقتباسی از این رمان به منظور اجرای صحنه ای آن، توسط کریستوفر همپتون نوشته شد، که در لندن به اجرا درآمد.
wiki: شاندور مارائی