مختصات: ۳۵°۳۸′۱۸″شمالی ۵۱°۳۴′۴۶″شرقی / ۳۵٫۶۳۸۳۳۳°شمالی ۵۱٫۵۷۹۴۴۴°شرقی / 35.638333; 51.579444
پوشش گیاهی منطقه گرمسیری شامل گز، تاغ، گون، خارشتر و اسپند
پوشش گیاهی استپی کوهپایه شامل درمنه و گونه های بالشتکی مانند کلاه حسن، گون، چوبک و گیاهان دارویی مانند آویشن، قدومه، بومادران، کاکوتی و پونه کوهی.
درختان و درختچه: زالزالک، گوجه وحشی، سرو کوهی
سرخه حصار یکی از پارک های ملّی ایران است که در شرق تهران قرارگرفته و مساحت آن در حدود ۹۱۶۸ هکتار می باشد که به جز بخش شمال شرقی آن تمام این ناحیه تحت کنترل و حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد.
سرخه حصار یکی از قدیمی ترین شکارگاه های ایران محسوب شده به همین خاطر در گذشته از اهمیت خاصی برخوردار بود. از روزگار آقامحمدخان قاجار منطقه جاجرود به عنوان قرق انتخاب شد و در روزگار فتحعلی شاه قاجار همه منطقه جاجرود خجیر و سرخه حصار به صورت قرق درآمد. در ۱۳۱۰ شمسی حدفاصل اراضی و کوه های جاجرود و ورجین به نام تلوو هزار دره به این مناطق افزوده شد. این پارک در سال ۱۳۵۹ به گفته وزیر وقت هوشنگ ضیایی به عنوان پارک ملی به ثبت رسید و طی مصوبه شماره ۹۱ مورخ ۱۳۶۱٫۶٫۲۶ شورایعالی حفاظت محیط زیست با عنوان پارک ملی تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است. بر مبنای تبصره ۴ ماده ۳۱ اصلاحی قانون جنگل ها کلیه مراتع و اراضی ملی و مناطق حفاظت شده در اختیار سازمان محیط زیست قرار دارد و قابل واگذاری به غیر نیستند.
آب و هوای این منطقه نیمه خشک است و اختلاف درجه حرارت روز و شب در آن بالا است. متوسط حداکثر درجه حرارت سالانه آن ۹/۱۸ درجه سانتی گراد است. این منطقه از وجود رودخانه جاجرود بهره می برد که پس از سد لتیان، در حاشیه منطقه جریان پیدا می کند و در شهرک پارچین از منطقه خارج می شود. پارک ملی سرخه حصار همچو پارک ملی خجیر دارای اکوسیستمی یکسان می باشد.
پوشش گیاهی منطقه گرمسیری شامل گز، تاغ، گون، خارشتر و اسپند
پوشش گیاهی استپی کوهپایه شامل درمنه و گونه های بالشتکی مانند کلاه حسن، گون، چوبک و گیاهان دارویی مانند آویشن، قدومه، بومادران، کاکوتی و پونه کوهی.
درختان و درختچه: زالزالک، گوجه وحشی، سرو کوهی
سرخه حصار یکی از پارک های ملّی ایران است که در شرق تهران قرارگرفته و مساحت آن در حدود ۹۱۶۸ هکتار می باشد که به جز بخش شمال شرقی آن تمام این ناحیه تحت کنترل و حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد.
سرخه حصار یکی از قدیمی ترین شکارگاه های ایران محسوب شده به همین خاطر در گذشته از اهمیت خاصی برخوردار بود. از روزگار آقامحمدخان قاجار منطقه جاجرود به عنوان قرق انتخاب شد و در روزگار فتحعلی شاه قاجار همه منطقه جاجرود خجیر و سرخه حصار به صورت قرق درآمد. در ۱۳۱۰ شمسی حدفاصل اراضی و کوه های جاجرود و ورجین به نام تلوو هزار دره به این مناطق افزوده شد. این پارک در سال ۱۳۵۹ به گفته وزیر وقت هوشنگ ضیایی به عنوان پارک ملی به ثبت رسید و طی مصوبه شماره ۹۱ مورخ ۱۳۶۱٫۶٫۲۶ شورایعالی حفاظت محیط زیست با عنوان پارک ملی تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است. بر مبنای تبصره ۴ ماده ۳۱ اصلاحی قانون جنگل ها کلیه مراتع و اراضی ملی و مناطق حفاظت شده در اختیار سازمان محیط زیست قرار دارد و قابل واگذاری به غیر نیستند.
آب و هوای این منطقه نیمه خشک است و اختلاف درجه حرارت روز و شب در آن بالا است. متوسط حداکثر درجه حرارت سالانه آن ۹/۱۸ درجه سانتی گراد است. این منطقه از وجود رودخانه جاجرود بهره می برد که پس از سد لتیان، در حاشیه منطقه جریان پیدا می کند و در شهرک پارچین از منطقه خارج می شود. پارک ملی سرخه حصار همچو پارک ملی خجیر دارای اکوسیستمی یکسان می باشد.
wiki: پارک ملی سرخه حصار