یزدگرد شاپور

یزدگرد شاپور نام سی و چهارمین پادشاه نامبر شده در شاهنامه و سیزدهمین شاه ساسانی است. وی پور(پسر) شاپور بود و به همین دلیل یزدگرد شاپور خوانده می شد. وی همچنین پدر بهرام گور محسوب می شد.
شاهنامه
یزدگرد یکم
بر مبنای روایت شاهنامه، یزدگردشاپور موبدان و بزرگان ستمگر را از درگاه خویش راند. بزرگان برای آن که فرزند او، بهرام، که در این زمان نوزادی بیش نبود، خوی پدر را نپذیرد(یعنی اخلاقی شبیه یزدگردشاپور پیدا نکند)، او را به منذر سپردند.
در روایت شاهنامه همچنین پیش بینان مرگ شاهنشاه (یزدگردشاپور) را، در چشمه سو دانستند. چندی پس از این پیش بینی، یزدگرد به خونریزی بینی (خون دماغ) دچار گردید و پزشکان درمان این بیماری را آب چشمهٔ سو دانستند. یزدگرد به ناچار به چشمهٔ مذکور رفت، امّا پیکر بی جانش به پایتخت بازگشت.
موبدان مرگ یزدگرد را بر اثر لگد اسبی افسون شده در میانهٔ چشمه بازگو نمودند.