سیتوکروم

سیتوکروم اکسیداز C
سیتوکروم پی ۴۵۰
سیتوکروم (به انگلیسی: Cytochrome) پروتئین حامل و رنگدانه ای است که در تمام یاخته های هوازی و برخی باکتریها وجود دارد. سیتوکرومها اغلب به غشا (مانند غشای داخلی میتوکندری) متصل می شوند و در زنجیره انتقال الکترون و تشکیل ATP فعالند.
سیتوکروم ها مجموعهٔ بزرگی از هموپروتئینها (ترکیب آهن و پروتئین) هستند که در آن ها آهن موجود با دریافت یا از دست دادن الکترون تحت واکنش های اکسایش-کاهش قرار می گیرد. بسیاری از سیتوکروم ها در دستهٔ دهیدروژنازها و بعضی از آن ها همچون سیتوکروم aa3 از دستهٔ اکسیدازها یا سیتوکروم p450 از آنزیم های هیدروکسیلازها محسوب می شوند.
انواع Cytochrome a و Cytochrome b در گلبولهای قرمز یافت می شوند. Cytochrome c یک پروتئین مونومر است. سیتوکروم اکسیداز سی در باکتریها مشاهده می شود.

سیتوکُروم (cytochrome)
نوعی پروتئین. عهده دار بخشی از فرآیند تنفس است که طی آن، مولکول های مواد غذایی در جانداران هوازی تجزیه می شوند. سیتوکروم ها از اجزای زنجیرۀ انتقال الکترون اند و با الکترون های انرژی دار مولکول های اکسیژن (O۲) را به شکل یون های اکسیژن (O-۲) احیا می کنند. یون های اکسیژن با یون های هیدروژن (H+) ترکیب می شوند و آب تولید می کنند که فرآوردۀ نهایی تنفس هوازی است. ضمن انتقال الکترون ها از یک سیتوکروم به سیتوکروم دیگر انرژی آزاد می شود و برای ساخت آدنوزین تری فسفات به کار می رود.