سیچوان

سیچوآن. سیچوآن (به چینی: 四川) (به انگلیسی: Sichuan) استانی در غرب میانی چین است.
چنگدو (成都)
میانیانگ (绵阳)
دیانگ (德阳)
ییبین (宜宾)
پانژیهوآ (攀枝花)
لشان (乐山)
نانچونگ (南充)
زیگونگ (自贡)
لوژو (泸州)
استان سیچوآن و مناطق پیرامونی آن گهواره تمدنی بومی و منحصربه فرد بودند، که می توان تاریخ آن را به حداقل قرن پانزدهم پیش از میلاد (مصادف با سال های واپسین دودمان شانگ) رساند.
از آغاز قرن نهم پیش از میلاد، «شو» (چنگدو امروز) و «با» (شهر چونگکینگ امروزی) به صورت مراکز فرهنگی و اداری ظهور کردند که در آن ها دو پادشاهی رقیب مستقر شده بودند.
وجود «شو» تا زمان یک کشف باستانشناسی که در سال ۱۹۸۶ در یک دهکده کوچک به نام سان ژینگ دوئی (三星堆) در شهرستان گوآنگان انجام شد ناشناخته مانده بود.باستان شناسان بر این باورند که این کاوشگاه، محل یک شهر باستانی پادشاهی شو است که کاوش های باستانشناسی تاکنون اطلاعات ارزشمندی را در مورد آن به دست داده است.

سیچوآن. سیچوآن (Sichuan)
نمایی از جنگدو مرکز نمایی از جنگدو مرکز نمایی از جنگدو مرکز نمایی از جنگدو مرکز (یا: سچوان به معنای «چهار رود») استانی در مرکز چین، با ۵۳۹هزار کیلومتر مربع مساحت و ۸۴,۳۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). مرکز آن جنگدو (چنگدو) است. سیچوآن را سابقاً با حوضۀ سیچوآن، فلات پهناور حاصل خیزی در غرب چین در ارتفاع حدود ۵۰۰ متر در احاطۀ کوه ها، یکی می دانستند اما دو تغییر مرزی از ۱۹۴۹ ماهیت این استان را به کلی تغییر داده است. سیچوآن اکنون به دو بخش اصلی تقسیم شده است؛ مناطق غربی و شمالی کوهستانی اند، اما بخش شرقی دارای جلگه ای پرآب است. سیچوآن در زمان سلسلۀ چین (۲۰۶ـ۲۲۱پ م) ضمیمۀ کشور چین شد. پیش از جنگ جهانی دوم، اوضاع سیاسی آن بی ثبات ۸/۱۲ و صحنۀ درگیری های همیشگی بین فرماندهان نظامی بود. طی جنگ چین و ژاپن، حکومت ملیون گومین دانگ به چونگ چینگ، پایتخت جدیدی در غرب، عقب نشینی کرد. بسیاری از صنایع را نیز از شهرهای ساحلی به این استان منتقل کردند.