ارنست راپیکِت هیلگارد، (به انگلیسی: Ernest Hilgard) روان شناس آمریکایی (۲۵ ژوئیه ۱۹۰۴–۲۲ اکتبر ۲۰۰۰)، استاد دانشگاه استنفورد بود که به خاطر تحقیقاتش در بارهٔ هیپنوتیزم، مخصوصاً رابطهٔ هیپنوتیزم و درد، و استفاده از هیپنوتیزم برای کنترل درد، در دههٔ ۱۹۵۰ معروف شد. او، به همراه آندره مولر ویتزِنهافر، مقیاسی برای اندازه گیری میزان هیپنوتیزم پذیری (قابلیت هیپنوتیزم شدن) افراد طراحی کرد که Stanford Hypnotic Susceptibility Scales نام دارد. آن دو، از همان سالها تا زمان فوت هیلگارد، به بسط و توسعهٔ این مقیاس ادامه دادند.
کتاب «شرطی سازی و یادگیری» (“Conditioning and Learning”) که به همراه دانلد مارکیز نوشت و تا سال ۱۹۶۰ کتاب رفرنس بسیاری از کتابهای دیگر بود.
کتاب «نظریه های یادگیری» (“Theories of Learning”) که اولین بار در ۱۹۴۸ به چاپ رسید نیز کتاب رفرنس بسیاری از کتابهای دیگر واقع شد و پنج بار ویراست و تجدید چاپ شد.
کتاب سوم، «زمینهٔ روان شناسی» (“Introduction to Psychology”) بود که در سال ۱۹۵۳ برای اولین بار به چاپ رسید و آنطور که در بیوگرافی او، در وبسایت انجمن روان شناسی آمریکا، نوشته شده است، «تا مدتها در سراسر جهان محبوبیت داشت». این کتاب تا ویراست چهاردهم، زمینهٔ روان شناسی" نام داشت. بعد از فوت هیلگارد، آخرین و جدیدترین نسخهٔ این کتاب، که در سال ۲۰۰۹ به چاپ رسید، «زمینه روان شناسی اتکینسون و هیلگارد» نام گرفت.
مفهوم ناظر پنهان (hidden observer) را ارنست هیلگارد، مطرح کرده است. هیلگارد عقیده داشت که هیپنوتیزم، یک «حالت» مشخص و متمایز از هشیاری است، و معروفترین «نظریهٔ حالتی» از هیپنوتیزم را ارائه داد. هیلگارد می گفت که هیپنوتیزم باعث می شود یک حالت منفصل، یا «جدایی» در آگاهی به وجود آید. به عبارتی دیگر، هیلگارد می گفت که هیپنوتیزم عبارت است از جدا کردن قسمتی از هشیاری. همین قسمت جدا شده یا منفصل از هشیاری است که به تلقین های هیپنوتیزم کننده پاسخ می دهد. قسمت دیگر هشیاری، ناظر پنهان است. ناظر پنهان به فرایند و عملیات هیپنوتیزم کاری ندارد اما بر همهٔ کارهایی که انجام می شود، ساکت و صامت، نظارت می کند. برای نشان دادن این موضوع، او از افرادی که هیپنوتیزم شده بودند خواست تا یک دست خود را داخل یک سطل آب یخ و دردآور قرار دهند. افرادی که به آنها گفته شده بود (تلقین شده بود) تا هیچ دردی احساس نکنند، گفتند که هیچ دردی احساس نمی کنند. بعد، از همان افراد سؤال شد که آیا قسمتی از ذهنشان وجود دارد که درد را احساس می کند. تعداد زیادی از این افراد، با آن دست دیگرشان که آزاد بود، نوشتند: «دستم درد می کند» یا «بس کنید دیگر، دستم را به درد آورده اید»، و در تمام این مدت، طوری عمل می کردند که انگار هیچ دردی را حس نمی کنند. در آزمایش بالا، بسیاری افراد آن قسمت از هشیاری را که از درد آگاه است (یعنی، ناظر پنهان) از قسمت دیگر که از درد ناآگاه است، می توانند جدا یا منفصل کنند.
هیلگارد علاوه بر کتابهایی که در بارهٔ هیپنوتیزم نوشت، سه کتاب مهم در بارهٔ موضوعاتی متفاوت نوشت:
کتاب «شرطی سازی و یادگیری» (“Conditioning and Learning”) که به همراه دانلد مارکیز نوشت و تا سال ۱۹۶۰ کتاب رفرنس بسیاری از کتابهای دیگر بود.
کتاب «نظریه های یادگیری» (“Theories of Learning”) که اولین بار در ۱۹۴۸ به چاپ رسید نیز کتاب رفرنس بسیاری از کتابهای دیگر واقع شد و پنج بار ویراست و تجدید چاپ شد.
کتاب سوم، «زمینهٔ روان شناسی» (“Introduction to Psychology”) بود که در سال ۱۹۵۳ برای اولین بار به چاپ رسید و آنطور که در بیوگرافی او، در وبسایت انجمن روان شناسی آمریکا، نوشته شده است، «تا مدتها در سراسر جهان محبوبیت داشت». این کتاب تا ویراست چهاردهم، زمینهٔ روان شناسی" نام داشت. بعد از فوت هیلگارد، آخرین و جدیدترین نسخهٔ این کتاب، که در سال ۲۰۰۹ به چاپ رسید، «زمینه روان شناسی اتکینسون و هیلگارد» نام گرفت.
مفهوم ناظر پنهان (hidden observer) را ارنست هیلگارد، مطرح کرده است. هیلگارد عقیده داشت که هیپنوتیزم، یک «حالت» مشخص و متمایز از هشیاری است، و معروفترین «نظریهٔ حالتی» از هیپنوتیزم را ارائه داد. هیلگارد می گفت که هیپنوتیزم باعث می شود یک حالت منفصل، یا «جدایی» در آگاهی به وجود آید. به عبارتی دیگر، هیلگارد می گفت که هیپنوتیزم عبارت است از جدا کردن قسمتی از هشیاری. همین قسمت جدا شده یا منفصل از هشیاری است که به تلقین های هیپنوتیزم کننده پاسخ می دهد. قسمت دیگر هشیاری، ناظر پنهان است. ناظر پنهان به فرایند و عملیات هیپنوتیزم کاری ندارد اما بر همهٔ کارهایی که انجام می شود، ساکت و صامت، نظارت می کند. برای نشان دادن این موضوع، او از افرادی که هیپنوتیزم شده بودند خواست تا یک دست خود را داخل یک سطل آب یخ و دردآور قرار دهند. افرادی که به آنها گفته شده بود (تلقین شده بود) تا هیچ دردی احساس نکنند، گفتند که هیچ دردی احساس نمی کنند. بعد، از همان افراد سؤال شد که آیا قسمتی از ذهنشان وجود دارد که درد را احساس می کند. تعداد زیادی از این افراد، با آن دست دیگرشان که آزاد بود، نوشتند: «دستم درد می کند» یا «بس کنید دیگر، دستم را به درد آورده اید»، و در تمام این مدت، طوری عمل می کردند که انگار هیچ دردی را حس نمی کنند. در آزمایش بالا، بسیاری افراد آن قسمت از هشیاری را که از درد آگاه است (یعنی، ناظر پنهان) از قسمت دیگر که از درد ناآگاه است، می توانند جدا یا منفصل کنند.
هیلگارد علاوه بر کتابهایی که در بارهٔ هیپنوتیزم نوشت، سه کتاب مهم در بارهٔ موضوعاتی متفاوت نوشت:
wiki: ارنست هیلگارد