کلمه جو
صفحه اصلی

بایندرخان

فرهنگ فارسی

از امرائ طوالش در زمان شاه طهماسب صفوی

لغت نامه دهخدا

بایندرخان. [ ی َ دُ] ( اِخ ) از امراء طوالش در زمان شاه طهماسب صفوی و سلاطین بعد از او. امیر بزرگ طایفه طوالش بود و در آستارا مسکن داشت ، و پسرش امیر حمزه خان بود که در اوایل جلوس شاه عباس او طغیان کرد. ساوردخان نواده بایندرخان نیز بعد از پدر حاکم آستارا بود. و رجوع به عالم آرای عباسی ص 112، 141، 267، 269، 441 و1086شود.

دانشنامه عمومی

بایندر خان از امیران تالش در دوران صفویان بود. او پس از شکست امیره قباد (حاکم آستارا) از شاه طهماسب صفوی در سال ۹۶۹ از جانب صفوی ها به حکومت ناحیهٔ تالش تا شوره گل تا چخوره سعد، منصوب شد. زمانی که خان احمد خان (پادشاه کیاییان) علیه شاه عباس کبیر قیام کرد، او به کمک حکومت صفویه شتافت ولی پس از سرکوب خان احمد قزل باش ها را از گیلان خارج کرد تا به راحتی در آستارا حکومت کند. او هیچگاه به حکومت شاهان صفوی پشت نکرد ولی پسرش حمزه خان تالشی حکومت را از او گرفت و قیام دیگری علیه صفویه آغاز کرد که با شکست مواجه شد.
بایندرخان در دانشنامه جهان اسلام.


کلمات دیگر: