کلمه جو
صفحه اصلی

بایجو نویان

لغت نامه دهخدا

بایجونویان. ( اِخ ) از سرداران و امرای بزرگ مغول که مدتها بر عراق وآذربایجان تسلط داشت و امیر ارغون در سال 641 هَ. ق. دست او را از حکومت آن نواحی کوتاه نمود. بایجو در جنگهای بغداد نیز شرکت داشت و چون شکست خورد از خلیفه مستعصم پیش منگوقاآن شکایت کرد و در دفع او یاری طلبید و منگوقاآن برادر کوچک خود هولاکو را نامزد بغداد نمود و بایجو در لشکر هولاکو نیز فداکاری بسیار کرد و پس از فتح بغداد در سال 657 هَ. ق. تا حدود دریاچه وان نیز پیش رفت. و رجوع به تاریخ مغول عباس اقبال ص 146 و 154 و 159 و 192 و فهرست اعلام آن شود.

دانشنامه عمومی

بایجو نویان در سال ۶۳۹ ه ق جانشین جرماغون نویان شد. در شروع حکومت اوگتای قاآن دو سپاه برای فتح ممالک مفتوح نشده تشکیل شد یکی به سمت ختای یعنی چین شمالی رفت و فرمانده سپاه صد هزار نفری دوم جرماغون نویان بود این سپاه عهده دار سرکوبی قطعی جلال الدین و فتح آذربایجان و کردستان شد. بایجو نویان بعد از جانشینی به ارزروم (در ترکیه کنونی) که از بلاد غیاث الدین خوارزمشاه بود حمله کرد سپاه او در سال ۶۴۰ ه ق به استقلال سلجوقیان روم خاتمه داد. و متصرفات ممالک سلجوقی به تصرف مغول درآمد.


کلمات دیگر: