باکلبی. [ ک َ ] ( ص نسبی ) منسوب به باکلبا از قرای اربل. ( از معجم البلدان ).
باکلبی. [ ک َ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ حسین بن شروین بن ابی بشر جلالی باکلبی. فقه شافعی را بیاموخت و در چندین مدرسه از موصل و حلب بتدریس آن پرداخت و از جمعی نیز حدیث شنیده جوانی فاضل و مناظر بود. نسبت جلالی او به طایفه ای از اکراد است. وی دوست و معاصر یاقوت بود. ( از معجم البلدان ).
باکلبی. [ ک َ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ حسین بن شروین بن ابی بشر جلالی باکلبی. فقه شافعی را بیاموخت و در چندین مدرسه از موصل و حلب بتدریس آن پرداخت و از جمعی نیز حدیث شنیده جوانی فاضل و مناظر بود. نسبت جلالی او به طایفه ای از اکراد است. وی دوست و معاصر یاقوت بود. ( از معجم البلدان ).