ببار امدن

( ببار آمدن ) بار دادن بار دار شدن

( ببار آمدن ) ببار آمدن. [ ب ِ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بار دادن. باردار شدن. به ثمر رسیدن. مثمر شدن. حاصل آوردن. به میوه و گل نشستن درخت. گل و میوه آوردن :
مگردان بما بر دژم روزگار
چو آمد درخت بزرگی ببار.بسی برنیامد برین روزگار
که آزاده سرو اندر آمد ببار.آدم دیگرباره بر گاو شد و گندم بکشت و ببار آمد و بکوفت و پاک کرد. ( قصص الانبیاء ).
دانه به انبازی شیطان مکار
تا ز یکی هفتصد آید ببار.هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیامد ببار. || کنایه از به عرصه رسیدن. بوجود آمدن. پیدا شدن :
نگهدار این کودک شیرخوار
کزین تخم مردی بیاید ببار. || حاصل شدن. دست دادن :
فراغ یار بیکبار بیخ صبر بکند
بهار وصل ندانم که کی ببار آید. || نتیجه دادن. منتج شدن. منتهی به ثمر شدن. به نتیجه رسیدن :
وزان پس کند یاد بر شهریار
مگر تخم رنج من آید ببار.به بالینت آمد شب تیره بخت
ببار آمد آن سبز شاخ درخت.بدو گفت خوی بد ای شهریار
پراکندی و تخمت آمد ببار.