تذون . [ ت َ ذَوْ وُ ] (ع مص ) صاحب ثروت و نعمت بودن . (اقرب الموارد). توانگری و نعمت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
تذون
لغت نامه دهخدا
تذون. [ ت َ ذَوْ وُ ] ( ع مص ) صاحب ثروت و نعمت بودن. ( اقرب الموارد ). توانگری و نعمت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
تذؤن. [ ت َ ذَءْ ءُ ] ( ع مص ) گیاه ذؤنون چیدن. ( منتهی الارب ). رجوع به تذاؤن شود.
تذؤن. [ ت َ ذَءْ ءُ ] ( ع مص ) گیاه ذؤنون چیدن. ( منتهی الارب ). رجوع به تذاؤن شود.
کلمات دیگر: