سنجند. ترازو وزان ترازو دار
ترازو سنج
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ترازوسنج. [ ت َ س َ ] ( نف مرکب ) سنجنده ترازو. وزّان. ترازودار :
دست کیوان شده ترازوسنج
سخته از خاک تا به کیوان گنج.
دست کیوان شده ترازوسنج
سخته از خاک تا به کیوان گنج.
نظامی.
کلمات دیگر: