کلمه جو
صفحه اصلی

ببنه

لغت نامه دهخدا

( ببنة ) ببنة. [ ب َ ن َ ] ( اِخ ) شهری نزدیک بامئین از نواحی بادغیس هرات که به دست سالم غلام شریک بن اعور و از جانب عبداﷲبن عامر در سال 31 هَ. ق. به عنف فتح شد.( از معجم البلدان ). شهری است نزدیک بادغیس هرات که بون نیز خوانند. ( از انساب سمعانی ). به روایتی نام اصلی فارسی اش بون بوده است. ( از قاموس الاعلام ترکی ).

ببنة. [ ب َ ن َ ] (اِخ ) شهری نزدیک بامئین از نواحی بادغیس هرات که به دست سالم غلام شریک بن اعور و از جانب عبداﷲبن عامر در سال 31 هَ . ق . به عنف فتح شد.(از معجم البلدان ). شهری است نزدیک بادغیس هرات که بون نیز خوانند. (از انساب سمعانی ). به روایتی نام اصلی فارسی اش بون بوده است . (از قاموس الاعلام ترکی ).



کلمات دیگر: